Ogrodowy grubas

Jędrne i okrągłe owoce dyni mogą niektórym kojarzyć się z apetycznymi, kobiecymi kształtami… I słusznie! Ta pożywna roślina była uprawiana przez amerykańskich Indian już na długo przed Kolumbem, 4000 lat temu.

Gdy Indianka spożywała pestki dyni, dawała tym znak swojemu lubemu, że nadszedł czas miłości. Naukowe znaczenie tego kulinarnego zwyczaju czerwonoskórych piękności poznaliśmy stosunkowo niedawno; okazało się, że nasiona dyni zawierają tokoferol, związek o działaniu afrodyzjaku, zwany potocznie "witaminą płodności".

Dynie pochodzą z Ameryki Środkowej. Ich rodzaj liczy około 30 gatunków. Do Europy sprowadzone zostały przez Hiszpanów w XVI wieku. Przeważnie są jednoroczne, uprawiane na wielohektarowych polach i w przydomowych ogródkach jako rośliny pokarmowe, paszowe lub przemysłowe – oleiste. Nasiona zawierają 30–50% tłuszczu.

Możemy wyróżnić 5 gatunków ważnych z gospodarczego punktu widzenia:

• dynia olbrzymia – Cucurbita maxima
• dynia zwyczajna – Cucurbita pepo, tu należy kabaczek, cukinia i patison
• dynia piżmowa – Cucurbita moschata
• dynia figolistna – Cucurbita ficifolia
• dynia "ayote" – Cucurbita argyrosperma

Wyhodowano z nich wiele odmian różniących się smakiem, grubością miąższu, kształtem i kolorem. Dynie to prawdziwe „bomby” witaminy A, która zapobiega powstawaniu chorób nowotworowych i miażdżycy. Zawierają również sporo witaminy C i E oraz sole mineralne. Jedzmy dynie!

Ciekawostka: Dom pod Zieloną Dynią i Dwoma Polakami – Wrocław, ul. Kuźnicza 43–45

J.K.
Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego
www.biol.uni.wroc.pl

Artykuł w oryginale można przeczytać w piśmie "Ogród Wita" [pobierz artykuł]