Piękne pnącze o dekoracyjnych liściach przebarwiających się jesienią na intensywnie szkarłatny kolor. Gatunek wrażliwy na mróz, dlatego w Polsce może być uprawiany w rejonach o najłagodniejszym klimacie. Nie wymaga podpór. Może samodzielnie wspinać się po gładkich powierzchniach.

JAK WYGLĄDA: Liście dekoracyjne, złożone z 5 ząbkowanych listków dł. 4˗6 cm, na górnej stronie ciemnozielonych, czasem z brązowawym odcieniem, matowych, z wyraźnymi srebrzystobiałymi nerwami; od spodu młode liście są zielonopurpurowe, a następnie zielone. Jesienią barwią się na intensywnie szkarłatny kolor. Kwiaty bez znaczenia dekoracyjnego, pojawiają się w VI. Pędy cienkie, zaopatrzone w wąsy czepne.

JAK ROŚNIE: Pnącze; wspina się za pomocą wąsów czepnych czasami zakończonych przylgami. Może samodzielnie wspinać się po gładkich powierzchniach. Nie wymaga podpór. Rośnie powoli, dorastając do 3˗5 m wys., rocznie przyrasta 1˗1,5 m.

GDZIE POSADZIĆ: Wymaga miejsc osłoniętych i ciepłych ˗ słonecznych lub półcienistych. Toleruje przeciętne gleby. Gatunek wrażliwy na mróz (strefa 7A˗8). Przemarza przy temperaturach ok. ˗18^oC, dlatego w Polsce może być uprawiany tylko w osłoniętych miejscach w rejonach o najłagodniejszym klimacie.

JAK SADZIĆ I PIELĘGNOWAĆ: Przed posadzeniem pojemnik z rośliną zanurzyć w naczyniu z wodą na 10˗30 min. Roślinę sadzi się w dole o wymiarach 40 x 40 x 40 cm, z wysypaną na dnie 10-cm warstwą dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej, 0,5˗1 cm głębiej niż rosła dotychczas. Dół wypełnia się żyzną ziemią. Pnącze należy sadzić w odległości co najmniej 30 cm od ścian lub innych roślin. Tnie się słabo. Można przyciąć, gdy się nadmiernie rozrośnie. 

JAK STOSOWAĆ: Przydatne do obsadzania murów, ścian domów, drzew, słupów. Nie wymaga podpór. 

POCHODZENIE: Centralne Chiny. Wprowadził do Europy Ernest Wilson w 1900 r.

NAGRODY: Award of Merit 1906 r.